مورچه ها را در نظر بگیرید. آیا باور می کنید که این موجودات کوچک می توانند به ما یاد بدهند که چطور باید زندگی بهتری داشته باشیم؟ از رفتار مورچه ها می توانیم چهار درس مهم بگیریم که به ما برای داشتن زندگی بهتر کمک می کنند. درس اول: مورچه ها هیچوقت تسلیم نمی شوند. آیا متوجه شده اید که چطور مورچه ها همیشه به دنبال راهی برای رد شدن از موانع هستند؟ انگشتتان را در راه یک مورچه قرار دهید و آن را دنبال او بکشانید، یا حتی روی او. مدام به دنبال راهی برای عبور از انگشت شما خواهد بود. هیچوقت یکجا نمی ایستد و گیج نمی ماند. هیچوقت دست از تلاش بر نمی دارد و عقب نمی کشد. همه ما باید یاد بگیریم که اینچنین باشیم. همیشه موانعی در زندگی ما وجود دارد. چالش این است که دست از تلاش برنداریم و به دنبال راه های جایگزین برای رسیدن به اهدافمان باشیم. درس دوم: مورچه ها همه تابستان به فکر زمستان هستند. داستان قدیمی گنجشک و مورچه را یادتان هست؟ در اواسط تابستان، مورچه ها به شدت مشغول جمع کردن آذوقه برای زمستان خود هستند، در حالی که گنجشک برای خود خوش می گذراند. مورچه ها می دانند که در تابستان، اوقات خوش برای همیشه نمی ماند. بالاخره زمستان می آید. این درس خیلی خوبی است. وقتی زندگی خوب می شود، نباید مغرور شوید و تصور کنید که هیچوقت زندگیتان با شکست رو به رو نخواهد شد. با دیگران با ملاطفت و مهربانی رفتار کنید. برای روزهای سخت پس انداز کنید و به فکر آینده باشید و یادتان باشد که اوقات خوب همیشه نیستند اما انسان های خوب همیشه هستند. درس سوم: مورچه ها همه زمستان به فکر تابستان هستند. وقتی با سرمای طاقت فرسای زمستان مواجه می شوند، همیشه به خودشان یادآور می شوند که این همیشگی نخواهد بود و بالاخره تابستان فرا می رسد و با اولین اشعه های خورشید تابستان، مورچه ها بیرون می آیند و آماده کار و تلاش و تفریح هستند. وقتی ناراحت و افسرده هستید و وقتی تصور می کنید مشکلات تمامی ندارند، خوب است که به خودتان یادآور شوید که این نیز می گذرد. اوقات خوش فرا می رسد و خیلی مهم است که همیشه رویکردی مثبت به زندگی داشته باشید. درس چهارم: مورچه ها هر چه از توانشان بر می آید را انجام می دهند. مورچه ها چه مقدار غذا در تابستان جمع می کنند؟ هرچقدر که بتوانند! این الگوی خیلی خوبی برای کار است. هر چه که از دستتان برمی آید را انجام دهید. یک مورچه نگران این نیست که مورچه دیگر چقدر غذا جمع کرده است. عقب نمی کشد و به این فکر نمی کند که چرا باید اینقدر سخت تلاش کند. از حقوق کم خود هم شکایت نمی کند. آنها فقط سهم شان را از کار انجام می دهند. موفقیت و خوشبختی معمولاً در نتیجه 100% به دست می آید، یعنی همه آنچه که در توان دارید را به کار گیرید. اگر به اطرافتان نگاه کنید، افراد موفقی را می بینید که با هر چه در توانشان هست زحمت می کشند. پس: 1. عقب نکشید. 2. به فکر آینده باشید. 3. مثبت اندیش باشید. 4. تا منتهای توان خود تلاش کنید. و یک درس دیگر هم هست که می توانید از مورچه ها یاد بگیرید. آیا می دانستید که مورچه ها می توانند شیئی با 20 برابر وزن خود حمل کنند؟ شاید ما هم همینطور باشیم. ما می توانیم سختی ها را به دوش بکشیم و حجم کارهای سخت و زیاد را مدیریت کنیم. دفعه بعد که چیزی موجب ناراحتی تان شد و تصور کردید که قادر به تحمل آن نیستید، دلسرد نشوید. به آن مورچه کوچک فکر کنید و یادتان باشد که شما هم می توانید وزن بیشتری را به دوش بکشید!

الان توى كل دنيا به هرحال اين اتفاق افتاده كه اين اعتقاد وجود داره كه درس نسبت به امور ديگه اولويت داره... اين اتفاق خوبى نيست . انسان بايد هدفش رو مشخص كنه و زندگى و رفتارش رو با اون هدف منطبق بسازه. به همين سبب هست كه ما تو كشورمون يه تعداد زيادى ليسانسه داريم كه خب به طبع براى همشون كار وجود نداره . بگذريم از اين كه اگه همه ى اين نيرو هاى جوون به جاى نيروهاى پير روى كار بيان براى همه هم كار هست ولى در كل . در كشور امريكا ( امريكارو مثال ميزنم چون برترين كشور در ورزش بسكتبال هست ) نوجوون ها يا درس خون هستند يا درس نخون هستند . گروه درس خون ها كه واقعا درس رو دوست دارن و استعداد خاص ديگرى رو دارا نيست و گروه درس نخون ها هم يا به فساد كشيده ميشند كه ما با اون گروه كارى نداريم ولى گروهى وجود دارد كه ميرند دنبال علاقه و استعدادشون (در مورد استعداد در پست هاى گذشته صحبت كردم) در اون گروه هم يا موفق ترين ورزشكاران رو ميابيم يا بهترين تاجر ها يا بهترين در هر امرى. ولى در ايران ديده ميشه كه جوونى استعداد محض هست و جايگاه خوبى داره ولى به اين دليل كه به هرحال بايد هركى يه مدركى داشته باشه به خاطر درس بسكتبالش رو فدا ميكنه . هم از بسكتبال دور ميشند و هم در درس فقط يه مدركى ميگيرندو بى كار گوشه ى خونه پاى نت ميشينند . پس بايد هركس هدف خود رو مشخض كنه و زندگيشو مطابق با اون هدف نظم دهى كنه. مثل هميشه آرزوى موفقيت براى بسكتبال كشور چه بامن چه بى من . ان شاء الله كه من هم تا آخرين ثانيه ى عمرم در خدمت بسكتبال كشور باشم و هم خودم به موفقياتى برسم و هم باعث شكوفايى بسكتبال كشور عزيزم بشم. يا على

چند سالی هست که در کشورمون این جو بوجود آمده که بدنسازی در سنین پایین ۱۸ سال باعث سوختن قد یا توقف در رشد آن میشود.من در این خصوص با یکی از بهترین مربی های پایه ی بسکتبال کشورمون صحبتی رو داشتم.

ایشون بر این اعتقاد بودند که اگر بدنسازی به قاعده و زیر نظر مربی باشه به هیچ وجه جلوی رشد قد رو نمیگیره.

اتفاقا خیلی هم خوب هست. شما بسکتبالیست های تیم ملی امریکا رو مشاهده کنید . همه هم از قامت خیلی خوبی برخوردارند و هم قدرت بدنی فوق العاده ای دارند . مطلب جالب اینجاست که اونها از سن ۹ سالگی بدنسازی میکنند و هم از مکمل های غذایی استفاده میکنند . آمار جالب : ۸۰٪ مکمل های غذایی دنیا به مصرف بازیکنان لیگ حرفه ای ان . بی . ای میرسد.

واضح هست وقتی اونها در طول ۸ ماه بیش از ۸۰ بازی انجام میدندو فشار سنگینی هم روشون وارد نمیشه ولی یک بازیکن لیگ برتری ایران در طول ۹ ماه حدود ۳۰ بازی انجام میده و میبینیم که یا مصدوم میشه یا خسته میشه و اتفاقات دیگه.

پس بدنسازی و مصرف مکمل غذایی به صورت قاعده مند و درست نه تنها مضر هست بلکه بسیار مفید واقع شده برای بازی بهتر ، پرش بیشتر ، بریدن راحت تر دفاع و حتی پرتاب های بهتر .

 

توی این پست میخوام در مورد علت موفق شدن بعضی از آدم ها صحبت کنم. این حرف در همه ی امور صدق میکنه.

امروز از یکی از استادهام پرسیدم که استاد چرا من توی فلان امر موفق نمیشم؟

جوابداد که : در مورد افرادی که موفق نمیشن سه تا فرض وجود داره:

۱-تعریفی غلط از موفقیت دارند.

۲-زندگی  اونها در مسیر موفقیت نیست.

۳-اهدافشون در تناقض یکدیگر هست.

به حرفش فکر کردم. برام حرف جدیدی نبود چون که هم خودم به این نتیجه رسیده بودم و هم از دیگر اشخاص راجع به این موضوع شنیده بودم . پس نشستم خودم دوباره فکر کردم که چرا؟ چرا بعضی از آدما موفق نمیشن؟ مثلا خودم. (تعریف از موفقیت برای هرکسی یک جور هست و موفقیت یک چیز نسبی هست)

گفتم خب محمدحسین خدا به طبع دو نفر رو مثل هم نیافریده و طبعا استعداد های دو فرد باهم فرق میکنه و کاملا منحصر به فرد هست. ما نمیشه بگیم کسی بی استعداد مطلق هست . ولی باید به دنبال استعداد هاش بره تا با یکم تلاش بهترین نتیجه رو بگیره ولی خب اگر اون کار یا حرفه رو دوست نداشته باشه چی؟ پس کار درست اینه تو اولا بیابی که در چه زمینه ای مستعد هستی سپس علایقت رو در نظر بگیری. اگر هردو مشابه بود که چه عالی و تو خیلی خوب و عالی به نتیجه ی دلخواهت میرسی . ولی اگر علاقت با استعدادت در تناقض بود دو حالت داره:

۱-اگر بری دنبال استعدادت ممکنه در اون کار با تلاش کم موفق شی ولی خب اولا اون کار رو دوس نداری و ممکنه مغرور شی و کم کار کنی و کسانی که بی استعدادند از تو جلو بزنند و ثالثا موفقیت تو خیلی ارزشمند نیست چراکه نه براش تلاش کردی و نه دوستش داری.

۲-اگر به دنبال علاقت بری خب طبعا با مشکلات زیادی روبرو خواهی بود و خیلی باید تلاش کنی ، راجع به اون مسئله فکر کنی تا به موفقیت قابل توجهی برسی. اما این موفقیت خیلی ارزشمنده و تو با وجود اون احساس رضایت میکنی و خوشحال خواهی بود.

مثلا من در بسکتبال استعداد خیلی معمولی ای دارم ولی مقاله های خیلی زیاد خوندم ، تمرینات پلایومتریک انجام دادم، وبلاگ درست کردم ، فیلم های مستند نگاه کردم ، از مربی های مختلف مشاوره گرفتم ، در طول روز مدت زمان زیادی رو راجع به بسکتبال و راه و روش بهتر شدن در اون فکر کردم و واسه خودم تمرین درست کردمو چه و چه ولی بازم میبینم کسانی با یک هزارم تلاش نسبت به من توی جایگاه بهتری قرار دارند . ولی من مرد روزای سختم (:

به حر حال لا یکلف الله نفسا الا وسعها ----> خداوند از کسی بیش از توانایی اش درخواست نمیکند

و این امور که ما بازیکن لیگ حرفه ای بسکتبال امریکا بشیمو توانایی پرشمون بیشتر شه و این حرفا همه و همش یک وسیلست برای بهتر بندگی کردن خدا . پس زیاد سخت نگیریم بهتره (:

در آخر هم مثل همیشه آرزو میکنم  ایران در قله ی بسکتبال جهان قرار بگیره و روزی برسه که ما مثل الان که ایران رو بی شک و تردید قهرمان مطلق آسیا میدونیم ایران رو قهرمان بی چون و چرای جهان بدونیم و این به جهانیان ثابت شه که ایران و ایرانی میتونه بهترین و برترین باشه

                                                                                                                             یاعلی

 

در این پستم خواهان پرداختن به بسکتبال ایران و مشکلات آن هستم:

در خصوص این بحث میشه صفحه های بسیاری مطلب نوشت:

از اینجا شروع میکنم که:در کشور های امریکای جنوبی و حتی اروپا،دیده میشه که تو خیابون ها و کوچه پس کوچه ها عده ای جمع شدن و دارن بسکتبال بازی میکنن.....نه فقط بسکتبال بلکه به همه ی ورزش ها اهمیت داده میشه...واقعا دل آدم میسوزه توی کشورهای جنوب شرقی آسیا مثل چین و ژاپن که میشه گفت در اکثر رشته های ورزشی از ایران سر ترند....نه به صرف این که استعداد زیادی در همه ی زمینه ها دارند:اول اینکه خب جمعیت زیادی دارند و به طبع استعداد های بیشتری در همه ی زمینه ها وجود داره . دوم اینکه در این کشور ها حد اقل شبکه ی تلویزیونی ای وجود داره که به همه ی ورزش ها به یک اندازه اهمیت میده و اونها رو به مردم نشون میده و مردم مشتاق اون ورزش مورد نظر میشندو به اون میپردازند و اتفاقات خوبی وقوع پیدا میکنه. مثلا :

شبکه ی ورزش صداو سیمای جمهوری اسلامی ایران. خیلی جالب و خوب . شما وقتی میری به این شبکه چیزی جز زمین فوتبال و یا چهره ی یک فوتبالیست یا چیزی حول محور فوتبال دیده نمیشه . حالا ما جدول بخش برنامه هارو که ملاحظه میکیم به این صورت هست:

دنیای فوتبال ۸ الی ۱۲

مستند کودکی مسی ۱۲ الی ۱۵

مستند بزرگی مسی ۱۵ الی ۱۸

برنامه ی لیگ یک ۱۸ الی ۲۴ (شما سطح لیگ یک رو در نظر بگیرید و ببینید که چند ساعت از وقت یک شبکه رو به طور کامل به برنامه ای با عنوان لیگ یک اختصاصداده میشه .... خنده داره واقعا)

برنامهی آن سوی نیمکت (برسی مسایل فوتبال اروپا ۲۴ الی ۲ بامداد )

بسکتبال خلاصه شده ی بازی دو تیم فنرباغچه و زسکاموسکو که در سال ۲۰۱۱ برگذار شده ۲ الی ۲:۴۰

- اصلا من چیزی نمیگم خودتون قضاوت کنید

و سوم اینکه در این کشور ها و یا کشور های توسعه یافته مثل کشور های اروپایی و یا امریکایی،از پایه استعداد یابی میشه و هرکس مطابق با چیزی که توسط کارشناسان تخمین زده میشه که در اون میشه راحت تر از دیگر امور برای اون شخص موفقیت حاصل خواهد شد کار و تلاش کرده و به طبع موفقیت خوبی هم برای اون شخص هم برای اون کشور حاصل میشه. اینجوری نه یک عدّه ادم میممونن که به خاطر دوست داشتن فوتبال پی اون رو گرفتنو با وجود تلاش های بسیار ، موفقیتی برای اونها حاصل نمیشه و عاقبت این اشخاص چیزی نیست جز بی سوادی ،فقر مالی ، رفتن سراق کارهایی که به نابودی کشیده میشه و ......

مشکل موجود دیگر نبود مکانهایی هست که در اون بشه به صورت رایگان بسکتبال بازی کرد: مثلا پارکی در شمال شهر تهران خیلی شیکو مجلسی میگه که آقا ما زمین بسکتبال زدیم بیاید ببینید... حالا هی بگید بسکتبال بسکتبال....

حالا من در این رابطه توضیحی ارض کنم.....در اون پارک دو زمین وجود داره یکی فوتبال طبق معمول و دیگری بسکتبال و والیبال به طور مشترک حالا زمین فوتبال خیلی زیبا چمن مصنوعی از بهترین جنس داره . دروازه هاش تور داره و همیشه مختص فوتبال هست... و وضعیت زمین بسکتبال و والیبال :

این زمین سرش دعواست و همیشه یکی میگه میخوام بسکتبال بازی کنم و دیگری میگه که نه بسکتبال .... این از این مسئله ... بعد کف زمین از زبر ترین نوع اسفالت استفاده شده که کافیه یک بار پا پیچ بوخوره و زمین بوخور ی بسیار زیبا شش ماه افقی خواهی بود.... بعد حلقه ها ی بسکتبال که تور نداره..... تو زمینم که میل والیبال نسب هست و همینجوری ادم میاد با این میله ها برخورد میکنه و راهی منزل میشه.... میل والیبال ها تور نداره.... زمین بالاسرش پروژکتور نداره و الا ما شاءالله.....

مسئله ی بعد این هستش که اصلا یک نوجوون ایرانی رغبت نمیکنه که به سمت بسکتبال بره با این وضع مالی که مبلغ دستمزد بازیکنان تیم ملی ایران در تیم های لیگ برتری شون از ۲۰۰ ۳۰۰ میلیون تومان تجاوز نمیکنه....

من خودم بهترین بسکتبالیست تاریخ ایران رو چند سال گذشته دیدم که سوار بژو بود...حالا بازیکنان فوتبال لیگ برتری ما که ملی پوشم نیستن آستون مارتینو مازراتیو چه و چه سوار میشن ... مضاف بر اون شما افتخار آفرینی بسکتبالیستای مارو با فوتبالیستامون مقایسه کنید.....۵ بار قهرمانی آسیا ... دوره آخر قهرمانی بدون شکس قهرمان شدیم حضور در جام جهانی ۲۰۱۰ ترکیه.... بازی خوب در مقابل قدرت مطلقی به نام ایالات متحده و شکست با نتیجه ای عالی... حالا فوتبال:بعد از این که مسئولان کشور ما خودشونو کشتند به معنای کلمه تیم ملی ما رفت جام جهان ا:

حالا ما این حرفارو زدیم...کیست که نگاهی کند به این حقیر.... ان شاءالله روزی خواهد آمد که به بسکتبال ایران اهمیت بیشتری داده شود و بسکتبال ما برای جنگ با تیم ملی امریکا بره و مطمئن باشید که این استعداد و حتی فراتر از آن در کشور ما وجود داره ... در تمام عرصه های ورزشی و غیر ورزشی

خیلی از حرفام یا از یادم رفت که بنویسم یا به خاطر حجم زیاد کارهای روزمرم نشد که بگم.....

به ژایان آمد این دفتر حکایت همچنان باقی است

من که نسلی از بسکتبالیستایی هستم (اگه کسی منو به عنوان بسکتبالیست حساب کنه (= ) که روزای خوشی رو داره میبینه تازه..... ان شاءالله در آینده ای نه چندان دور نسل آینده ی بسکتبال ایران به تمام چیز هایی که من آرزوشونو دارم نه تنها برای خودم بلکه برای بسکتبال ایران.....

ان شاءالله من در این عرصه هم به بازی گری خوبی برسم هم ژس از اون با مربی گری به بچه های این مرزوبوم کمک کنم تا بسکتبالی ایرانی داشته باشیم .

یاد آوری میکنم معنای کلمه ی تمرین رو :

به نمایش گذاشتن دوباره و دوباره ی بصیرت-ایمان و آرزو البته با وجود تمامی مشکلات

یاعلی

تمرین پلیمتریک یکی از تمارینی است که بازیکنان حرفه ای در تمامی لیگ های حرفه ای بسکتبال از آن برای تقویّت پرش و افزایش سرعت استفاده میکنن.......

حتما برای انجام این تمارین در وبگاه های مختلف بگردید... من ازش سود دیدم.... فقط چون متناسب با هربازیکن یک دسته تمارین داده میشه من نمیتونم مطلبی برای عموم بذارم اما با یه سرچ ساده با موتورهای جستجو گر به نتایج خوبی میرسید.... به امید ایرانی بسکتبالی تر ......

اين دفعه تو اين پستم ميخوام در مورد ترين هاى بسكتبال صحبت كنم... به ادامه ى مطلب مراجعه كنيد...

عايا كسى ب بسكتبال علاقه منده؟؟؟؟؟ اگه هست بياد باشگاه ما... كلوپ بسكتبال بهروز زير نظر بهروز ميگانى و امير صلحجو ..... اين يك آگهى تبليغاتى نيست فقط گفتم شايد در حدى باشم كه يكيو به جامعه ى بسكتبال معرفى كنم ...... اگر واقعاً تو خودتون علاقه يا استعدادى در بسكتبال ميبينيد لطفاً پيگيرى كنيد.... حيفه.... تو ايران استعداد زياده منتها بهره بردارى نميشه پيشو بگيريد..... حتى اگه مثل من تو خودتون استعدادى نميبينيد ولى علاقه اى هست پيگيرى كنيد با تشكر محمدحسين يادگارى يك بسكتباليست

آايا كسى به بسكتبال علاقه منده؟؟؟؟؟ اگه هست بياد باشگاه ما... كلوپ بسكتبال بهروز زير نظر بهروز ميگانى و امير صلحجو ..... اين يك آگهى تبليغاتى نيست فقط گفتم شايد در حدى باشم كه يكيو به جامعه ى بسكتبال معرفى كنم ...... اگر واقعاً تو خودتون علاقه يا استعدادى در بسكتبال ميبينيد لطفاً پيگيرى كنيد.... حيفه.... تو ايران استعداد زياده منتها بهره بردارى نميشه پيشو بگيريد..... حتى اگه مثل من تو خودتون استعدادى نميبينيد ولى علاقه اى هست پيگيرى كنيد با تشكر محمدحسين يادگارى يك بسكتباليست

خيابان پاسداران انتهاى بوستان پنجم دبيرستان سما داخل سالن بسكتبال مسول:بهروز ميگانى همراه:٠٩١٢١٢١٩١٤٥ تلفن:٢٢٥٧٢٧٠٠

تيم ملى امروز يعنى ٢٠ مرداد ١٣٩٢ در ساعت ٤ بعد از ظهر به مصاف تيم ملى فيليپين ميزبان اين دوره رفت. باوجود ناداورى ها و فشار تماشاچيان تيم ملى در يك بازى خوب ميزبان رو شكست داد و قهرمان آسيا شد. ايران بعنوان تيم اول قاره ى كهن به مسابقات جام جهانى ٢٠١٤ اسپانيا صعود كرد و حامد حدادى و اوشين ساهاكيان بازيكنان ايرانى بودند كه برترين هاى آسيا شدند.